Ислом мактаби ҷомеъ ва ҳамаҷониба Ислом, ки бар чунин ҷаҳонбинӣ бунёд шудааст мактаби ҷомеъ ва воқеъгарост. Дар Ислом ба ҳамаи ҷавониби ниёзҳои инсонӣ -чи аз дунёӣ ва чи охиратӣ, ҷисмӣ ё рӯҳӣ, ақлӣ ё эҳсосӣ ва отифӣ, фардӣ ё иҷтимоӣ- таваҷҷуҳ шудааст. Маҷмуаи таълимоти исломӣ аз як лиҳоз се бахшро ташкил медиҳад: А. Усули ақоид, […]

Фитнаҳои қарни бисту якум Дар рӯзгори мо ҳодисаҳои печидае рух медиҳад, ки пас аз гузашти солҳо чеҳраи воқеии худро нишон медиҳад. Дар қарни бистум барномаи ҳокимони ғарб зарба задан ба қудрату тавони мусулмонон ва таҷзияи кишварҳои исломӣ буд. Саранҷом ҳукумати усмонӣ ба чанд кишвари майдаи вобаста ва фармонбар тақсим шуд. Ишғолгарон аз шимол ва ҷануб […]

Абъоди шахсияти Набии Акрам(с)-ро ҳеҷ инсоне қодир нест ба сурати комил баён кунад ва тасвири наздик ба воқеият аз шахсияти он бузургвор ироа намояд. Ончи мо аз баргузидаи Парвардигори олам ва сарвари пайғамбарони саросари таърих шинохта ва донистаем, соя ва шабаҳе аз вуҷуди маънавӣ ва ботинӣ ва ҳақиқии он бузургвор аст, аммо ҳамин миқдор маърифат […]

Бахотири аҳмияти нашри  Қуръон дар байни мусалмонон мо ин матни Қуръони Карим бо забони тоҷикиро бо ин ки, мутарҷим ва ношири ин мушахас нест барои Шумо қарор додаем.

Нигариши кӯтоҳе ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум Қисмати аввал Зиндагии Паёмбари Ислом (с)  Муҳаммад (с) ба дунё омад ва ҳамроҳ бо таваллуди ӯ ҳодисаҳое дар осмону замин, махсусан дар Машриқ, ки гаҳвораи тамадуни он рӯз буд, падидор гардид. Ин ҳаводис ба монанди сариътари  василаи хабаргузории имрӯзи ҷаҳон буд, ки аз ҳодисаи муҳимме хабар медод. Аз он […]

Ин китоб муштамил аз пурсишу посух  дар робита ба масалаҳои акидатӣ мебошад.

Нависандаи ин китоб раҳбариии яке аз наҳзатҳои бедории исломи дар Шибҳи Қораи Ҳинд ва Покистонро бар уҳда дошт. Ва дар ҳақиқат ин китоб як сармояи гаробаҳоест, ки муаллиф барои фаҳми дурусти Ислом ба риштаи таҳрир даровардааст. Ин китоб шуморо бо худатон ошно месозад. Шиносномаи ҷадид бароятон менигорад ва саратонро боло мебардорад. Ғаму андуҳро аз чеҳраатон […]

Пас аз Қуръони Карим, суханони Паёмбари Акрам(с), ки  бо номи  “ҳадис” ё “ривоят” маъруфанд, ҳидоятгар ва роҳнамои мусулмонон мебошанд. Ҳадисҳои Паёмбар(с) дар китобҳои фаровоне гирдоварӣ шудааст. Касоне, ки ин ҳадисҳоро ҷамъоварӣ кардаанд, заҳмату ранҷҳои зиёде кашидаанд, то ин суханони роҳнамо аз байн нараванд ва ба наслҳои оянда бирасанд. Ҳамаи қонунҳо ва аҳкоми Ислом дар Қуръони […]

Аммо баъд: Навҷавонони  азиз, имрӯз соати он фаро расидааст, то аз чунин ҳақиқате ёдовар шавем, ки ояндаи ҳар як миллат ба навҷавонони он бастагӣ дорад. Барои аз одобу ахлоқи некӯ пайравӣ кардан бояд як пешво ё раҳбару роҳнамое дошт. Алҳамду лиллоҳ шумо беҳтарин пешворо доро ҳастед, ки дар тамоми ҷанбаҳои зиндагӣ – хоҳ дар эҳтироми […]

Имом  Заҳабӣ дар китобаш Гуноҳони Кабира ба оёоти муқаддас ва аҳодиси набавӣ такя намуда , ҳафтоду шаш гуноҳи кабираро ба қалам медиҳад.

Мўҳтавои сураи Фурқон Ин сура ба ҳукми он, ки аз сураҳои маккӣ аст[1] бештарин такяаш бар масъалаҳои марбут ба худошиносӣ, охиратшиносӣ ва баёни паёмбарии Паёмбар (с) ва мубориза бо ширку мушрикон ва бим додан аз оқибатҳои бади куфру бутпарастӣ ва гуноҳ аст. Ин сура дар ҳақиқат аз се бахш ташкил мешавад: Бахши аввал, ки оғози […]